ben, bacak kadar
bir bacaksız iken, ne zaman lokum yiyecek olsam, ananem -bir komşusundan
duymuş- bir hikaye anlatırdı da zaten kuş kadar olan beş karış havada aklım
çıkardı : benden bacaksız olmasın, bir başka bacaksız, birgün lokum yerken, lokumun boğazına -kıvamından ötürü- yapışmasından dolayı boğulmuşmuş ve ölmüşmüş. bugünkünü de sayarsak tam 123. lokumunu yedim ömrümün, sizin anlayacağınız, tam 123 kere zafer elde ettim, 404 kuvvetinde yapışkan lokumlara karşı; ama yine de, çoktan bacaksızlığımı yitirip bacaklı familyasına dahil olsam da bu miti anımsamadan lokum yiyemiyorum; yani sizin anlayacağınız üzere, aklım halâ en az beş karış havadadır efen'im.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder